Je loopt richting het huisje, voetstappen kraken luid in de sneeuw. Je hoort de auto achter je langzaam in de verte vervagen terwijl je de trap oploopt naar de deur. Je bedankt de chauffeur en stapt uit de auto in de ijskoude middagbries. Je hoort het kraken van de voordeur en verwacht dat Nathans stem je welkom heet. Je steekt je vuist op om Nathan, je verzorger, te waarschuwen voor je komst, en met een luide tik weet je zeker dat hij het zou horen. Stilte. Een kleine hoeveelheid warmte.
meer informatie...